วันนี้หมวยกับอาม่าตกลงกันว่า จะมาเดินเที่ยวหาซื้อของกินต้อนรับปีใหม่กัน เพราะเดี๋ยวญาติๆก็จะมารวมตัวกันที่บ้าน หมวยเลยเสนอแนวทางใหม่ให้กับอาม่าว่า ทริปนี้เรามาเดินลัดเลาะแบบรวดเดียวจบจากวัดมังกร แล้วไปต่อเลาะตามซอยกันไปดีกว่า ต้องบอกก่อนว่าหมวยกับอาม่าไม่ได้มาเดินด้วยกันนานมาก อาม่ามาตอนยังไม่สาวมากขนาดนี้อิอิ(สมัยอาม่ายังหนุ่มยังแน่น) ส่วนหมวยเองมากับอาม่าตอนเด็กๆ พอโตมาหมวยก็มักจะมาเป็นตัวแทนอาม่าเดินซื้อของ เพราะตอนนี้เยาวราชเปลี่ยนไปเยอะ คนก็เยอะขึ้น รถก็เยอะ อาม่าเดินนานก็จะไม่ค่อยไหว(สาวขึ้นก็อย่างนี้แหละนะ) แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ เราสองคนนัดกันมาเดินเยาวราชในทริปประหยัดพลังงาน จะเดินไม่เยอะนั้นเอง55555
และแน่นอนว่าหมวยกับอาม่าไปเดินกันมาแล้ว จึงอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ให้กับใครหลายๆคนที่อยากจะไปเดินแบบทริปนี้ได้ซึมซับความเป็นจีนและของกินแบบอิ่มท้องสไตล์รวดเร็ว ครึ่งวันก็จบกลับไปเปิดแอร์ฉ่ำๆที่บ้าน งั้นเรามาเริ่มกันเลย 我们走吧 (Wǒmen zǒu ba) แปลว่า พวกเราไปกันเถอะ
เริ่มแรกเราเดินจากหน้า “วัดเล่งเน่ยยี่” หรือ “วัดมังกรกมลาวาส” เดินไปทางซ้ายมือเดินตรงไปเรื่อยๆ หยุดตรงตรอกเล็กและเดินตรงเข้าไปเลย พอเดินเข้าไปปุ๊บสิ่งแรกที่เราจะเห็นก็คือขนมโบราณของคนไทยเชื้อสายจีน เชื่อว่าถ้าคนไทยแท้ๆมาเห็น ต้องนึกถึงกะหรีปั๊บขนมขึ้นชื่อสระบุรีแน่นอน ซึ่งมันไม่ใช่ มันมีชื่อเรียกว่า “อิวก้วย” ความต่างคือ เนื้อแป้งหอมและกรอบกำลังดีไส้จะเป็นกะหล่ำผัดหมู คือสั้นๆ อร่อยหมวยยกนิ้วให้
ในตรอกนี้บอกเลยว่าสองข้างทางมีของกินเต็มไปหมด อาม่าคือแฮปปี้มาก หันปุ๊บเจอชาจีน ไว้ดื่มบำรุงตอนเช้าๆกับขนม กับข้าวจีนแต้จิ๋ว พวกต้มผักกาดดอง ต้มปลา ฟองเต้าหู้ ของแห้งพวกสมุนไพรจีนตั่งต่าง แล้วก็พวกของกรุบกริบ เช่น พัดลายจีนสวยๆ
พอทะลุซอยออกมาปั๊บ เราจะเจอกับร้านขนมตรงข้ามเพียงแค่เดินข้ามถนนไป ถนนยมราชสุขุม เราก็จะเจอขนมโบราณอีกอย่างคือ ถั่วต้มน้ำตาล 1ถ้วย 20บาท คือฉ่ำมาก ในร้านก็จะเห็นอากง อาม่า อาแปะมาต่อคิวซื้อแล้วก็นั่งกินเรียงรายไป คือต้องบอกตรงนี้ว่าดูเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษ แต่ทุกคนคือถ้าไปช้าก็ต้องต่อคิวรอนะ ไม่ใช่เล่นๆ ถ้าอยากจะนั่งกินที่ร้านก็ต้องรอเพราะคนแน่นมากกกก เคยถามอาม่านะว่าทำไมชอบกิน(หมวยก็ชอบ) อาม่าบอกว่ามันฉ่ำอ่ะ กินแล้วสดชื่น แก้ร้อนใน ซึ่งจริงๆคือ เดี๋ยวนี้ไม่ได้มีแค่อาม่า อาแปะมากินนะ นักท่องเที่ยวหรือวัยรุ่นเองก็มาแวะกินกัน แนะนำว่าใครเวลาน้อยซื้อใส่ถุงกับไปแช่เย็นที่บ้านกินฉ่ำๆได้เลย
พอซื้อเสร็จ หมวยก็จูงมืออาม่าข้ามกลับมาทางเดิมแล้วเดินไปซอยข้างๆ ก็จะเจอะกับซอยเจริญไชย ที่ได้ชื่อว่าเป็นซอยที่ขายกระดาษไหว้เจ้า และถิ่นอนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีของคนไทยเชื้อสายจีนไว้
หมวยก็เดินไปต่อโดยเดินตรงไป เรื่อยๆ แล้วหันซ้าย เราก็จะเจอกับ “บ้านเก่าเล่าเรื่อง” บ้านเก่าเล่าเรื่องมีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับชุมชนจีนในย่านเจริญไชย พอหมวยกับอาม่าเข้าไปก็ประทับใจเลย อาม่านึกถึงบ้านสมัยก่อนตอนอาม่าอยู่ หลังจากนั้นก็รื้อความหลังมากมายของอาม่า เราจึงอยู่ในบ้านเก่าเล่าเรื่องนานสักพักเลยแหละ
หลังจากรำลึกกันสักพัก ก็พออาม่าออกเดินทางต่อ พอออกจากบ้าน เราก็มุ่งหน้าเดินตรงไป ก็เจอร้านวุ่นน้ำใบเตยโบราณ หมวยเลยแวะซื้อกินคนละแก้วกับอาม่า ราคาเบาๆแก้วละ20 บาท หอมหวาน กินแล้วสดชื่นหายร้อนกันเลย
เดินมาถึงตรงนี้เราก็วนกลับมาที่เดิม คือ หน้าวัดเล่งเน่ยยี่ และแน่นอนว่าอาม่าหันมาบอกหมวย ให้กลับบ้านเถอะอาม่าเหนื่อยแล้วหมวยเลยโบกรถกลับทันที
พอมาถึงตรงนี้ต้องบอกทุกคนว่าทริปของหมวยกับอาม่าคือการพาเดินเลาะตรอกแบบสั้นๆแต่มีความรู้มากมาย คือจริงๆแล้วเราไม่จำเป็นต้องไปเดินให้ทั่วแบบทั่งเยาวราช เราก็สามารถสัมผัสกับกลิ่นไอความเป็นจีนที่ซ่อนอยู่ได้ ก่อนจะจากกัน หมวยอยากแนะนำซอยที่หมวยกับอาม่าไปแล้วประทับใจ(จริงๆตั้งแต่เดินมาคือชอบหมด) นั้นก็คือ ซอยเจริญไชย ซอยนี้คือจุดเริ่มต้นของเยาวราช มีทั้งประวัติศาสตร์ สถาปัตยกรรม เก่าๆให้เราได้เห็นกัน และหากใครอยากรู้เพิ่มเติมแวะมาที่บ้านเก่าเล่าเรื่องได้ เปิดทุกวัน แต่เหนือสิ่งอื่นใด สิ่งที่หมวยได้กลับไปไม่ใช่แค่ของกิน แต่เป็นความรู้สึกที่อาม่าบอกหมวยว่า “ถ้าเราไม่ช่วยกันอนุรักษ์ประเพณีวัฒนธรรมของเราไว้ วันข้างหน้าเราก็จะไม่มีสิ่งสวยงามเอามาลูกหลานเราได้ลือจำไว้”
วันนี้ลาไปก่อนค่ะ 再见。 (Zàijiàn) แปลว่า ลาก่อน
FACEBOOK : https://www.facebook.com/ThePrototype.CA.PIM/
TWITTER : https://twitter.com/theprototypeca?s=09&fbclid
