‘จินต์ จิรากูลสวัสดิ์’ ฟรีแลนซ์มากความสามารถ ร่วมแบ่งปันมุมมองเรื่องคุณภาพชีวิตและความมั่นคงทางการเงินของอาชีพฟรีแลนซ์
“เป็นฟรีแลนซ์ตั้งแต่จำความได้ก็ประมาณ 10 ปีแล้ว คือเด็กๆผมไม่ได้รวย ค่อนข้างยากจน ก็ทำงานรับจ้างทุกอย่างสารพัด ใครจ้างผมก็ทำ เริ่มต้นงานที่ทำคือการไปนั่งวาดภาพที่ถนนคนเดินบางแสน วาดอยู่ประมาณ 6 ปีก่อนยุค new normal
ก่อนทำฟรีแลนซ์เคยทำงานหลายอย่างตั้งแต่เด็กเสิร์ฟจนถึงทำงานกราฟิค ที่ร้านป้าย ส่วนใหญ่ผมไม่ได้ทำอะไรแบบเป็นตำแหน่ง จ้างให้ทำงานแบบจับฉ่ายก็คือเป็นขี้ข้าดีๆนี่แหละแต่ก็ต้องทำ นั่นแหละครับก็เลยลาออกแล้วมาเป็นนายของตัวเองอยากทำอะไรที่ไม่ต้องมีใครมาคอยชี้นิ้วสั่ง”
“ก็มีเรื่องของสวัสดิการครับ ฟรีแลนซ์มันไม่มีสวัสดิการมารองรับ เวลาเจ็บป่วยจะเบิกจ่ายหรือกู้อะไรเนี่ยมันยาก และที่สำคัญของการทำฟรีแลนซ์ของผมก็คือการเจอผู้คนร้อยพ่อพันแม่ ต้องมารองรับความประสาทของผู้คนมากมายสารพัดที่เอาแต่ใจครับ สั่งอย่างจะเอาอีกอย่าง ผมว่าคนไทยไม่ค่อยเข้าใจงานศิลปะ การทำงานก็จะแย่หน่อยตรงที่เราต้องมานั่งทำความเข้าใจกับคนที่เขาไม่รู้เรื่องพวกนี้เขาก็จะคิดว่าเราเก่งเราต้องหาวิธีจัดการได้”
“ตั้งแต่เริ่มต้นทำงานวาดภาพก็วาดไปเรื่อยๆจนปัจจุบันก็ทำงานเป็น artwork ออกแบบดีไซน์ต่างๆให้กับนักร้องแรปเปอร์ นักแสดง แล้วก็ทำสินค้าของตัวเองด้วย จนเมื่อปีที่แล้วช่อง 5 ได้เชิญไปออก 2 รอบ เกี่ยวข้องกับงานที่ทำให้แรปเปอร์ คือผมเป็นคนทีมี 2 ด้าน ส่วนหนึ่งทางโลกทำงานให้กับแร็ปเปอร์ ทำงานให้กับเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ แล้วก็เป็นจิตรกรวาดภาพให้กับวัดวาอารามต่างๆด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่น่ะครับ”
“ก็มีผลนะครับ คือไม่ค่อยได้นอนครับอย่างเดียวเลย นอนน้อย ไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน ทำให้เจ็บป่วยแล้วก็ต้องดูแลตัวเอง ต้องมีเงินสำรองเก็บเอาไว้ดูแลตัวเองด้วย อีกอย่างก็คงเป็นเรื่องของสวัสดิการ การเบิกจ่ายหรือกู้อะไรก็ยาก”
“มันเป็นอาชีพที่ไม่ยั่่่งยืนนะครับพูดตรงๆเลย มันจะมีระยะเวลาทำงานแค่ช่วงชีวิตหนึ่งเท่านั้นเอง เป็นช่วงเวลาที่ต้องทำงานและเก็บเงินเพื่อที่จะได้เอาเงินนั้นไปต่อยอดทำธุรกิจส่วนตัว ไปทำอย่างอื่นที่ไม่เราไม่ต้องมานั่งทำงาน รองรับอารมณ์คนอื่น อาจจะไปเป็นเจ้าของธุรกิจเพราระถ้าเราเป็นเจ้าของกิจการแล้วเราก็เหมือนกับเป็นฟรีแลนซ์นะครับแค่เราเป็นผู้บริหาร เราไม่ต้องมานั่งเป็นคนทำงานรับใช้ใคร”
“งานฟรีแลนซ์สำหรับผมเองตอนนี้มั่นคงครับ ความมั่นคงขึ้นอยู่กับตัวเราเองทั้งนั้นแหละถ้าเราไม่เอาตัวเองไปผูกกับคนอื่น เราจัดสรรด้วยตัวเราเองได้ ทำงานได้เงินมาเราก็ใช้ของเราไม่ต้องไปมั่วกับใครอย่างนี้มั่นคงครับ ความมั่นคงอีกอย่างนึงเรื่องคุณภาพงาน เราต้องขยันนะครับ ไม่มีลูกค้าเราก็ต้องทำเหมือนว่ามันมีครับ ต้องทำเหมือนเป็นลูกค้ารับจ้างตัวเองขึ้นมาแล้วก็ให้ตัวเองทำ ทำเสร็จก็โพสต์ลงเฟสบุ๊คเหมือนกับว่าเรามีลูกค้าอยู่ตลอด ทำให้คนเห็นว่าเราทำงาน ทำอะไรก็ได้สักอย่างหนึ่งแสดงให้คนเห็นว่าเราทำงานเราก็จะมีลูกค้า ก็จะอยู่ได้ครับ”
“ด้านความมั่นคงทางการเงินแน่นอนครับ ข้อนี้ตอนแรก ๆ มันก็ไม่มั่นคง เพราะยังเป็นคนที่อ่อนประสบการณ์ ไม่กล้าคิดราคางาน อาศัยดูจากคนอื่น ว่าคนอื่นคิดราคาเท่าไหร่อะไรยังไง เราก็ไปคิดตามเขา ไสุดท้ายเมื่อเราคิดราคาตามคนอื่นพอเราเจองานยากก็ต้องทำมันในราคาที่ถูก ทำให้ไม่มั่นคงครับ เพราะว่าเวลาก็ไม่สัมพันธ์กับงานและทำมาก็ไม่พอใช้ แถมสุขภาพจิตก็เสีย ประสาท ป่วย หลังๆ พอประสบการณ์มากขึ้น ก็จะรู้ว่าเราต้องมีความกล้าหาญในการคิดราคางาน เพื่อที่ว่าเราทำงานเสร็จเราจะได้มีเงินเหลือเก็บไว้ดูแลตัวเองใช้จ่ายให้เพียงพอ หลักๆก็คือการบริหารจัดการของตัวเอง
“ปัจจุบันให้แฟนบริหารเองครับ ต่อให้เราจะฝากธนาคารหรืออะไรก็แล้วแต่ผมก็ไม่มั่นคง เพราะกิเลสความอยากในชีวิตก็จะมา ดังนั้นผมจึงให้แฟนผมมีคนที่คอยดูแลเรื่องเงิน อย่างบริษัทใหญ่ๆ เขาก็ยังต้องมีคนมาคอยบริหารจัดการเงิน ถ้าบริหารเองแล้วมีความอดทน มีวินัยก็จะดีครับ ต้องยอมประหยัดทุกอย่างถ้าเราฟุ่มเฟื่อยเราก็อยู่ไม่รอดเท่านั้นเอง”
“จริงๆแล้วผมไม่อยากไปโทษอะไรมันมาก ชีวิตก่อนที่จะมีโควิดมันเป็นชีวิตที่เคยตัวอะครับ เราไม่เคยระวังอะไรทั้งนั้นเลย โควิดมามันทำให้ผมใช้ชีวิตอย่างระวังมากขึ้น หลัก ๆ ก็คือเรื่องการไว้ใจคน คือพอผมไปมีน้ำใจกับคนที่ไม่สมควรมอบให้ มันก็ทำให้ผมได้รับบทเรียน ซึ่งตอนนี้ผมไม่ยุ่งไม่คุยกับใครเลย ตอนนี้ผมอยู่ที่อำเภอหนึ่งครับทางภาคอีสาน ผมย้ายมาอยู่ที่นี่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย โดยปราศจากสิ่งยั่วยุต่าง ๆ คุณภาพชีวิตจึงขึ้นอยู่กับตัวเอง ว่าเราจะเอาตัวเองไปในทิศทางไหน”
การเป็นฟรีแลนซ์นั่นคือการบริหารจัดการ ว่าเราจะรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตยังไง เพราะว่าเป็นอาชีพที่ต้องเจอกับคนต่างที่มาที่ไปร้อยพ่อพันแม่ แล้วก็ไม่ต่างอะไรจากจิตแพทย์เลยนะครับ ผมต้องเจอกับคนบ้าเยอะมาก ต้องจัดการกับคนที่เข้ามาเพี้ยนใส่เราเนี่ย 50% เป็นลูกค้าจริงๆ 50% สุดท้ายไม่มีตังค์แต่มีงาน แล้วเจอแต่คนแบบนี้ยังไงมันก็เสียเวลาเปล่า
นั่นทำให้เราเห็นว่า อาชีพและความมั่นคงทางการเงิน ล้วนแล้วแต่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิต ไม่ด้านไหนก็ด้านหนึ่ง ตอนแรกเราต่างอยากได้ทำงานดี ๆ มีเงินเยอะ ๆ จะได้มีคุณภาพชีวิตที่ดี ได้ไปเที่ยว ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แต่สุดท้ายหลาย ๆ คนต่างโหยหาความเงียบ สงบ เรียบง่าย สรุปแล้วคุณภาพไม่อาจมีตัวชี้วัดใด มันคือการที่เราพึงพอใจในชีวิตความเป็นอยู่ อยู่ในที่ที่มีความสุข สามารถจัดการกับชีวิตความเป็นอยู่ได้แบบที่เราตั้งเป้าหมายเอาไว้ได้อย่างราบรื่น ซึ่งความพึงพอใจและความต้องการของแต่ละคนแตกต่างกัน แล้วคุณล่ะ ‘อะไรคือคุณภาพชีวิตที่ดีสำหรับคุณ’
เครดิตภาพจาก : Gins Jirakulsawat
